Kazayla Güncelden 400 Kat Daha Uzun Ömürlü Batarya Yapmak
Bataryalardan çok çektik arkadaşlar. Yüzde kırktan bir anda sıfıra düşmeler mi dersiniz? Şişip çalışmamalar, patlamaya yüz tutmalar mı dersiniz? Sevgiliyle tartışmanın ortasında bitip kapanmalar mı dersiniz? Ne pislik ararsanız bataryalarda var.
Neden? Çünkü bataryalar iletkenliği ve şarj hızını artırmak için elektrolit sıvılar kullanıyor. Bu elektrolit sıvılar da genellikle son derece yanıcı ve ısıya aşırı duyarlı materyaller oluyorlar (mesela telefonlarda kullanılan Li-Ion bataryaların içinde bulunan lityum bazlı elektrolit sıvı bunun başlıca örneği). Bu ısı hassasiyeti, batarya ömrünün aşırı sıcak ya da aşırı soğuk koşullarda hızlıca azalmasına; aşırı yanıcılık ise bataryanın patlamaya yüz tutmasına sebep olabiliyor. Bunun yanında özellikle Lityum bazlı elektrolitlerin batarya içinde aşınmalara yol açması gibi bir durum var.
Kaliforniya Üniversitesi’nin Irvine kampüsünde (UC Irvine) bir grup da bu elektrolitlerin yarattığı problemleri gidermek için oturuyorlar, konu üzerinde kafa yoruyorlar ve diyorlar ki, sıvı yerine katıya yakın, yoğun bir jel kullansak nasıl olur? Bunun üzerine enerjiyi biriktirmek için bir bakteriden daha kalın olmayan altın nanokablolar kullanıp bataryayı teste tabii tutuyorlar (bu noktada, standart bir Li-Ion bataryanın kapasitesinin 400-500 şarj döngüsünden sonra en azından %20 azaldığını belirtmekte fayda var). Neyse efendim, bu adamlar altın nanokablolar kullandıkları bataryayı 200 değil, 2.000 değil, 20.000 bile değil, 200.000 kere şarj döngüsünden geçiriyorlar. Sonra, birbirlerine bakıp “abi galiba bu alete bi şey olmayacak, ne aşınma var, ne kapasitede azalma var” diyorlar.
Normalde bu test, bir kaptan başka bir kaba aynı miktarda sıvıyı defalarca aktarmak gibi. Hâliyle bu aktarmalar esnasında damla damla da olsa sıvı kaybı olması beklenir ve yine hâliyle 200.000 kere bu testi yapınca da kapta sıvı kalmamasını ya da çok az sıvı kalmasını beklersiniz; ancak bu durumda böyle olmamış. Bu çalışmayı gerçekleştiren ekipten Reginald Penner ise basına, “hacı valla nasıl oldu biz de anlamadık, yanlışlıkla kapasitesi azalmayan batarya yapmayı başardık galiba” şeklinde bir açıklama yapıyor.
Evet evet, koca bilim insanları ortaya “bi’ de böyle deneyelim ya, bakalım ne oluyor?” diye bir fikirle çıkıyorlar. Deniyorlar ve inanılmaz başarılı bir sonuç alıyorlar; ancak nedenini, nasıl bu kadar başarılı olduklarını başlangıçta kendileri bile anlayamıyorlar.
Malzeme ve başarının sebebi (sonradan anlaşıldığı üzere) şu şekildeymiş: Yukarıda bahsettiğimiz altın nanokabloları, mangan oksit ile kaplayıp bir de üzerine bir katman elektrolit jel sürüyorlar. Bu jel, nanokablolar yerine metal oksitle tepkimeye giriyor ve böylece yükü taşıyan asıl malzemede aşınmanın önüne geçiliyor. Nanokabloyu ne kadar uzun tutarsanız, yüzey alanı o kadar artıyor ve o kadar fazla şarj tutabiliyor. Başka araştırmacılar da nanokablolar üzerinde çalışıyorlarmış; ancak mangan oksit ile kaplama fikri UC Irvine araştırmacılarını diğerlerinden ayıran nokta olmuş.
Bu bilgi bize gerçek hayatımızda nasıl bir fayda sağlayacak? Efendim 400 kat daha uzun ömürlü bataryalarımız olacak. Bataryaların ömrü uzun olunca birbirimizle daha az konuşup, daha da asosyal olacağız. Yanlışlıkla ömrümüzü bitirdiler ömrümüzü! Ya insan daha hızlı biten batarya yapar arkadaşım. Yiter ya, kafamızı kaldırmaz olduk elektronik aletlerimizden. Pijamalarımla ören yerine gidip mangal yapmak, bakkaldan aldığım Kames topla oynamak istiyorum ama bilgisayarım ve telefonum beni bırakmıyor! Hep bu yanlışlıkla başarıya ulaşan bilim insanları yüzünden! Alsınlar başarılarını başlarına çalsınlar. Pisler!
Alın size kaynak: http://www.popsci.com/
Sinirim bozuldu ya.
Miles Dyson
Yazar: Miles Dyson (tümünü gör)
- Yazları ve Kışları ile Yapay Zekâ - 25 Eylül 2020
- Neymiş Lan Bu Yapay Öğrenme? – 2 - 23 Kasım 2018
- Neymiş Lan Bu Yapay Öğrenme? - 25 Eylül 2018
- Turing Testini Geçen Suni Hücre - 1 Şubat 2017
- Lorenz Çekimi ve Kaos Teorisi - 25 Ocak 2017
